Rozdział 5. Karma,królewno.

Ręka Nialla wygodnie umiejscowiona była na biurku dyrektora, a jego palce rytmicznie wybijały fragment jakiejś piosenki. Uśmiech nie schodził z jego twarzy odkąd tylko przekroczyłam próg. Jego noga założona była tak,że kostka drugiej spotykała się z kolanem. Wydawał się być wyluzowany i szczęśliwy.

- Scarlett Williams jak miewam? - dyrektor przerwał moje pogardliwe spojrzenie rzucane w stronę blondyna i zmusił mnie bym przeniosła swój wzrok na jego osobę. - Cóż, chciałbym powiedzieć, że miło Cię poznać, ale okoliczności mi na to nie pozwalają. - usiadł na swoim miejscu po drugiej stronie biurka i wzrokiem odprowadził mnie na krzesło obok Horana. Natychmiast odsunęłam się z krzesłem kilka centymetrów od niego. Ten dupek zareagował bezczelnym śmiechem jednak dyrektor zgromił go wrogim spojrzeniem - wywrócił oczami, ale przestał się śmiać. - Chciałem Cię poznać, ale niekoniecznie z tej strony. 

- Ja przepraszam bardzo. - przerwałam mężczyźnie i przełknęłam ślinę. - Ja... nie do końca wiem, dlaczego tu jestem. Myślę, że dotychczas nie zrobiłam kompletnie nic, by się tu znaleźć. - dyrektor spojrzał na mnie zdezorientowany i w tym momencie zdałam sobie sprawę, że to co wykombinował ten dupek, nie było niczym błahym. Bójka, papierosy, narkotyki? Przyłapali go? Więc dlaczego do cholery ja muszę być razem z nim? 

- Jeżeli wybicie wszystkich szyb w moim aucie jest dla pani 'kompletnie niczym' - zrobił cudzysłów w powietrzu i w pewien sposób mnie przedrzeźnił - To nie jestem zadowolony z poznania Pani od tej strony. - dokończył a ja otworzyłam usta, ale natychmiastowo je zamknęłam i mocno przygryzłam wargę, ponieważ w moich ustach, w tym momencie nie znajdowały się inne słowa oprócz wulgaryzmów. 

- Nie ma żadnych piep... - zahamowałam patrząc na dyrektora i słysząc z boku jego diabelny śmiech. 

Przecież ja go zabiję. 

- Niema żadnych dowodów na to,że brałam w tym udział. - syknęłam i zmierzyłam się ze wzrokiem blondyna pt. 'jesteś tego pewna?' Zmierzyłam go zabójczym spojrzeniem a On tylko wzruszył ramionami i przeniósł wzrok na dyrektora. - Nie uważam również,że dupek obok mnie jest wystarczający by mu wierzyć. 

- Scarlett, proszę licz się ze słowami. - mężczyzna upomniał mnie po raz kolejny, ale nie obchodziło mnie to w ogóle, bo za jakieś pięć minut kiedy stąd wyjdziemy będę podejrzana o morderstwo. 

Skinęłam głową i poprawiłam opadające włosy. Nieznośny odgłos zegara wiszącego na ścianie wydobywał z jego wnętrza potwornie mnie tym drażniąc. - Horan ma naocznych świadków. - z moich ust wydobyło się pogardliwe 'och' i coś typu 'taa uwierzmy całej bandzie dupków' na co znowu ja zostałam zgromiona spojrzeniem, a On bez skrupułów śmiał się obok. - Są również nagrania z kamer. 

-Świetnie! Chcę je zobaczyć. - powiedziałam 'trochę' zbyt głośno. Może, ale tylko może - miałam problemy z panowaniem nad emocjami. - Czy mógłby Pan pokazać jak wybijam szyby, ponieważ ja nie pamiętam z tego wydarzenia ani jednej chorej sekundy! - syknęłam, a dyrektor odwrócił laptop w moją stronę i pokazał filmik na którym bardzo wyraźnie było widać Horana z jakąś dziewczyną. Miała ciemne włosy mniej więcej długości moich, ale miała kaptur na głowie - i nie było widać ani centymetra jej twarzy. - To nie są żadne dowody! - krzyknęłam i szybko wstałam z krzesła wyrzucając ręce do góry. 

- Wystarczające bym mógł Was ukarać. - spojrzałam w stronę blondyna, a ten wyszeptał w moim kierunku najbezczelniejsze jakie kiedykolwiek słyszałam 'niema za co'. 

Trzymajcie mnie bo go rozwalę. 

- To - powiedział i przesunął po biurku w naszym kierunku dwie kartki. - Jest kwota jaką musicie pokryć za wybite szyby. 

No chyba,kurwa,nie myślisz,że będę płacić za coś czego nie zrobiłam. 

***

- Ty popieprzony psychopato! - krzyknęłam, kiedy po skończonych lekcjach zobaczyłam go razem ze swoją 'grupką' przed szkołą. Dupek palił papierosa z kilkoma innymi ludźmi, a dziwka przysuwała się coraz bliżej niego. Horan ściągnął z nosa czarne okulary i zwilżył językiem wargi. 

- Och, królewno. - podszedł w moim kierunku a ja miałam ochotę na niego plunąć. - Uprzedzałem Cię. - w chwili moja ręka znalazła się kilka centymetrów od jego twarzy, ale On zahamował mój ruch i spojrzał na mnie pogardliwie. Wszystko we mnie buzowało i już odtwarzałam w głowie co mogłabym zrobić, żeby ten jego pieprzony uśmieszek zlazł z jego twarzy. - Nie polecam wychylania. - powiedział i ścisnął mocniej mój nadgarstek. Nadal trzymał rękę w powietrzu więc swoimi siłami wyślizgnęłam moją z jego. 

- Polecam myślenie! - splunęłam i zrobiłam krok w tył. Od razu do moich uszu dobiegł chichot Jo - i wtedy wszystko do mnie doszło.Zrobiłam wielkie oczy i spojrzałam na dziewczynę za nim. No tak, jak mogłam na to nie wpaść? - To Ona tak? - zapytałam chociaż nie musiałam czekać na odpowiedź, znałam ją bardzo dobrze. - Ta idiotka z filmiku? - odchyliłam głowę do tyłu i bezsilnie się zaśmiałam.

  Co to za kretyni? 

Niall zaśmiał się dźwięcznie i wziął ostatni raz papierosa między usta, po czym rzucił nim o ziemię. 

- Piękna i spostrzegawcza. - uśmiechnął się i założył okulary na nos. 

- Bezczelny i głupi. - odpyskowałam i poprawiłam torbę na ramieniu. 

- A to dopiero początek. - zrobił krok w moim kierunku, a ja nie miałam ochoty tym razem uciekać. Nie bałam się go - w ogóle. 

Być może bałam się teraz reakcji mamy na rachunek za szyby, ale to szczegół. 

- Masz rację. - spojrzałam mu głęboko w oczy najwredniejszym wzrokiem na jaki się zdobyłam i wyszeptałam tylko do niego. - To nie jest koniec. 

***

Walczyłam ze sobą - cóż, pięć minut? Wiedziałam,że Ona jest osobą,która może mi pomóc. 

Mimo tym kim była. 

- Holly! - krzyknęłam, uderzając pięścią do jej drzwi. Muzyka wydobywała się z wnętrza pomieszczenia więc starałam się ją przygłuszyć. 

- Czego? -zapytała po kilku sekundach patrząc na mnie wrednie. Wywróciłam oczami i bez zaproszenia weszłam do środka. Stanęłam na środku jej pokoju i zmierzyłam ją wzrokiem. Miała na głowie ręcznik, namalowaną jedną kreskę na powiece i trochę pudru. W jednej ręce nadal trzymała otwartą kredkę do oczu. - Czego chcesz? - zapytała po chwili milczenia.
- Musisz mi powiedzieć wszystko co wiesz o tym dupku. - syknęłam przez zęby na samo wspomnienie jego osoby.
- Och, na początek powiem że jest okropnie samolubny - nienawidzę jego włosów, ponieważ są ciemne a On w ogóle ich nie pielęgnuje, oczywiście pomijając jego figurę, która jest - cóż... odrobinę zniewa - spojrzałam na nią dziwnie i lekko otworzyłam usta.
- O kim mówisz? - zapytałam po chwili.
- O 'dupku' z mojej klasy. - wywróciła oczami. - Być może mamy inne pojęcie dupków. A Ty o kim?
- O Horanie. - zaczęła się śmiać. Jak boga kocham zaczęła rechotać. Czy z nią jest coś nie tak?
- I przychodzisz tu myśląc,że Ci pomogę? - och, Ona nie wie jak bardzo jej chłopak mi pomaga. Przy okazji będę musiała mu podziękować - to już kolejna akcja z jego udziałem. Spojrzałam na nią znacząco - jednak Ona była zbyt pusta, by cokolwiek zrozumieć.
- Będę siedziała cicho w sprawie Zayna tak długo, jak tylko będziesz tego chciała - jednak mam warunki. - powiedziałam a Holly wywróciła oczami, zamknęła kredkę i usiadła na łóżku.
- No mów. - parsknęła zakładając nogę na nogę. - Czekam.
- Okej, więc. - odsunęłam krzesło od jej biurka i usiadłam na przeciwko niej. - Ty, mówisz mi wszystko co wiesz o Niallu, a ja w zamian nie mówię nic co wiem o Zaynie rodzicom. - chwilę się zastanawiała, jednak w ostateczności pokiwała głową i poprawiła ręcznik na głowie.
- Nienawidzę Cię. - rzuciła i lekko się uśmiechnęła.
- Ze wzajemnością. - odpowiedziałam i zaczęłyśmy naszą rozmowę.

***

- Scarlett? - zamknęłam oczy i odłożyłam torbę na miejsce. Zgardziłam się w myślach za bycie nieostrożną i mało dyskretną. 

- Mama! - odwróciłam się i szeroko uśmiechnęłam. - Wystraszyłaś mnie. - westchnęłam i zmierzyłam ją wzrokiem. Czułam się jak seryjny morderca, a dopiero szłam na 'misję'.

- Wybierasz się gdzieś? - zapytała a ja pokiwałam głową. - Umówiłam się z Ann. - dokończyłam a Ona oparła się o framugę drzwi zakładając ręce na piersi. 

No jasne,że w to nie uwierzyła. Zna Cię. 

Myśl, myśl, myśl.

- Dobrze. - poprawiła włosy, ale nadal mierzyła mnie wzrokiem pt.'coś kręcisz'. 

Wcale nie szłam na spotkanie z Ann. Szłam do Horanów - i dzięki Bogu - mama wczoraj pogodziła się z Jasmine. To nie jest tak,że dowiedziałam się od Holly, że Niall codziennie o godzinie osiemnastej chodzi na siłownię i zostaje tam na dwie godziny. Ani w ogóle przez ostatnie trzydzieści minut nie wyglądałam przez okno z pokoju tak długo, aż wyjdzie z domu. 

Przecież nie byłam chora umysłowo. 

No dobra - prawda jest taka,że Nialla teraz niema w domu i chcę to wykorzystać, ponieważ nie dam sobą pomiatać. Małym bonusem jest to,że z podjazdu naszych sąsiadów  zginął samochód Jasona, co oznaczało,że jego też nie ma. Moja mama pokiwała głową, a ja dokończyłam się ubierać i posłałam jej ostatni uśmiech. 

- Wrócę za kilka minut. - pokiwała głową i zniknęła we wnętrzu domu. 

Wzięłam głęboki oddech i otworzyłam drzwi,po czym szybko wyszłam i nie rozważając dłużej -powędrowałam do domu naprzeciwko. Po trzech dzwonkach i dwóch próbach zawału mojego serca - Jasmine otworzyła drzwi z szerokim uśmiechem. 

- Scarlett. - przywitała mnie i zmierzyła zaciekawionym wzrokiem. Poprawiłam torbę na ramieniu i odpowiedziałam tym samym. - Miło Cię znów widzieć. - skinęłam głową w podziękowaniu, a cała odwaga uleciała z mojego umysłu.Kobieta zaprosiła mnie do środka i zamknęła za mną drzwi.- Niestety Jason wyszedł kilka chwil temu. 

- Och. - powiedziałam i przygryzłam wargę. Dlaczego Ona myśli,że przyszłam do Jasona? - Właściwie to jestem tu w innej sprawie. - uniosła brwi w zaskoczeniu, ale nadal mi nie przerywała. - Niall pożyczył ode mnie wczoraj zeszyt i muszę go odzyskać. Jest mi bardzo potrzebny, a On powiedział, że jest nieobecny. Więc kazał mi przyjść i zabrać go. - wolno pokiwała głową jakby powoli przetwarzała w głowie to co jej powiedziałam. 

- Tak, och - jasne. - ruszyła przede mną zapraszając gestem dłoni. - Zaprowadzę Cię. 

Kilka minut później otworzyła przede mną drzwi i wpuściła do środka. Powiedziała,żebym czuła się jak w domu - więc weszłam a Ona poszła w przeciwnym kierunku zostawiając mnie samą. Obejrzałam cały pokój i stwierdziłam,że ten dupek jest za bardzo rozpieszczony. Wzięłam głęboki oddech i wiedziałam,że będę się smażyć za to w piekle, ale On też tam będzie. Co w sumie, powinno mnie odpychać, ale chcę rewanżu. Wyjęłam z torby czarny spray i zabrałam się do pracy. Przyrzekam,że jeszcze nigdy nie zrobiłam niczego tak szybko a zarazem dokładnie. Uśmiechnęłam się na uzyskany widok  i schowałam spray do plecaka oraz wyjęłam z niego zeszyt. Usłyszałam wysoki głos Jasmine, więc wyszłam z pokoju i  zamknęłam drzwi. - Znalazłam. - powiedziałam i uniosłam zeszyt,by udowodnić swoją 'niewinność'. 

- Cieszę się. -powiedziała i zaczęłyśmy kierować się w stronę wyjścia. - Nie wiedziałam,że przyjaźnisz się z Niallem. - rzuciła po chwili milczenia i zatrzymaliśmy się przy wejściu. 

- Nie przyjaźnimy się. - odpowiedziałam szczerze. - Musiałam mu go pożyczyć. - wzruszyłam ramionami, podziękowałam za wszystko i wyszłam  z domu, żegnając się z nią gestem dłoni. 

Teraz wystarczyło się modlić, żeby:

*Jasmine nie weszła do jego pokoju.

*Mama nie dostała rachunku od dyrektora. 

* Wszystko poszło zgodnie z planem. 

Łatwizna. 

***

Od czterech godzin, byłam szczęśliwym kłębkiem nerwów. Niall już dawno powinien być w domu, jednak nie było po nim ani śladu. Grzecznie odrobiłam pracę domową, poczatowałam z Ann i byłam na tyle zdesperowana,że poszłam wziąć szybki prysznic, żeby choć trochę się rozluźnić. 

Co w rezultacie - wyszło mi rewelacyjnie. Gdy tylko wyszłam z łazienki ubrana w wygodny, niebieski szlafrok i ręcznik na głowie - usłyszałam ryk silnika. Powoli podeszłam do okna i dyskretnie - cóż, niezbyt dyskretnie zaczęłam obserwować blondyna. Ten ustał na środku chodnika i z szerokim uśmiechem zaczął do mnie machać. Wyjął z kieszeni papierosy i odpalił jednego. Resztę schował do kieszeni i wydmuchując dym, odszukał swój telefon. Zaczął stukać w jego szybkę, a następnie na moim biurku zawibrowała  komórka. Wywróciłam oczami, ale podeszłam i odczytałam wiadomość. 

Dupek - Nawet nie wiesz jak bardzo chciałbym zobaczyć Cię bez tego szlafroku, królewno. 

Idiotaidiotaidiotaidiota. 

Sky - No patrz, a ja nie chcę oglądać Cię nawet w ubraniach.  

Odpisałam szybko i podeszłam do okna, by zobaczyć jego reakcję.Odblokował telefon i po chwili zaczął się śmiać i kręcić głową. 

Taa śmiej się, to twoja ostatnia szansa. 

Dupek - Chyba zamknę się w sobie. 

Blondyn spojrzał ostatni raz w stronę okna, rzucił papierosa na ziemię i przygniótł go butem, po czym odsalutował i wszedł do środka. 

Jak można być tak ogromnym dupkiem?! 

Zdjęłam ręcznik z głowy i rozczesałam włosy. Przebrałam się w piżamę i w oknie na przeciwko błysło światło. 

Niall wszedł do pokoju. 

Zaczęłam się śmiać i ile ja bym dała, by zobaczyć jego minę. 

Szybko ruszyłam w stronę łóżka i usiadłam na nim. Nagle mój telefon wydobył z siebie dźwięk smsa więc praktycznie podbiegłam po niego i radośnie odblokowałam. 

Dupek - Co to kurwa jest? 

Uśmiechnęłam się chyba najszerzej jak tylko umiałam i założyłam kosmyk włosów za ucho. 

Czułam się w tym momencie jakbym dokonała czegoś naprawdę strasznie wielkiego. Rozmyślałam nad ciętą ripostą, ale coś kazało mi podejść do okna. Nie myliłam się. Horan z poważną miną stał w oknie naprzeciwko mnie. Miałam taką okropną chęć pokazania mu 'fack you' i wykrzyczenia na całe miasto, że jestem od niego lepsza. Blondyn patrzył na mnie znacząco, a ja posłałam mu najsłodszy uśmiech na jaki było mnie stać. 

Sky - Karma,królewno. 

Od Autorki: Siemka Miśki! Mam nadzieję,że spodoba Wam się rozdział ponieważ ja sama śmiałam się do siebie - wyobrażając sobie to. CZEMU NIALL NIE MIESZKA NA PRZECIWKO MNIE? :((

HAHAHA Jak myślicie jaką Sky zostawiła wiadomość dla blondyna? ^^ 

Świetnie by było, gdyby rozdział chociaż troszeczkę Was rozweselił :D + Następny będzie z perspektywą blondyna - która wielu z Was się spodobała z czego OGROMNIE się cieszę!

Kocham i do następnego! 

Jeśli szanujesz moją pracę, proszę zostaw swoją ocenę :)