Rozdział 2. Nie widzę Cię.

Kiedy tylko przekroczyłam próg domu, zamknęłam drzwi i uderzyłam się ręką w czoło. Czy muszę mówić jak głupie podejmuje decyzje, gdy jestem bardzo wkurzona? Ściągnęłam buty i mocno rzuciłam torbą na szafkę,a ta kilka sekund później spotkała się z ziemią. Przeklęłam w myślach, na hałas jaki zrobiłam, a moja mama w sekundzie pojawiła się w korytarzu.

- Coś się stało? - zmierzyła mnie zdezorientowanym spojrzeniem i uniosła prawą brew do góry. 

Jestem największą idiotką świata. Myślę, że nie mam tego po tobie, ponieważ tylko ja potrafię zrobić z siebie tak wielką debilkę. 

- Jest świetnie. - wyszczerzyłam się, a mama pokręciła głową. Wywróciłam oczami i zabrałam plecak z podłogi. Minęłam ją, ale chwile później usłyszałam chrząknięcie i zmuszona byłam zostać tam, gdzie stałam.

- Kręcisz. - parsknęła i zmrużyła oczy, jakby to miało jej pomóc w wyciągnięciu ode mnie odpowiedzi. 

- Wychodzę wieczorem. - odpowiedziałam i wzruszyłam ramionami. 

- Gdzie? 

Gdzie tak naprawę wychodzę? 

- Nie mam bladego pojęcia. - uśmiechnęłam się, a ona ponownie pokręciła głową i odwzajemniła gest. 

- Jeśli będziesz czegokolwiek potrzebowała - śmiało. - zachęciła, a ja tylko przytaknęłam i skierowałam się w stronę schodów. - Obiad jest w lodówce, wystarczy, że go odgrzejesz. - skinęłam głową, a kiedy się odwróciłam by jej podziękować, zobaczyłam tylko jak drzwi ponownie się zamykają. 

***

Rzuciłam się na łóżko i przycisnęłam poduszkę do buzi, wyżywając się na niej. Jęknęłam, kiedy kilka sekund później, ktoś zaczął walić w moje drzwi. Wywróciłam oczami, kiedy usłyszałam stłumiony śmiech Holly i nieustające pukanie. Ociężale wstałam z łóżka i podeszłam do drzwi, ale chwilę później cofnęłam się z powrotem i ponownie się na nie położyłam. 

Niech, nie myśli, że będę jej drzwi otwierać. 

- Cześć, abonament jest tymczasowo niedostępny, zostaw wiadomość po sygnale, piiiiiii. - dokończyłam i uśmiechnęłam się do siebie, odwracając wzrok w kierunku drzwi. 

- Nie pipuj mi tu, tylko otwieraj! - krzyknęła, ponownie uderzając pięścią o drewnianą ściankę. 

- Na środku drzwi, jest coś takiego brązowego - naciśnij to, a sama sobie poradzisz. - pokręciłam głową na jej głupotę i położyłam się na miękką poduszkę. Około minutę później Holly, siedziała na krześle przy moim biurku, mierząc mnie jakimś dziwnym spojrzeniem. 

- Czego chcesz? - zapytałam, zmieniając pozycję na siedzącą. Położyłam poduszkę na kolana i przeniosłam na nią swojego laptopa, którego włączyłam. Popatrzyłam chwilę na czarny ekran, a potem leniwie spojrzałam w kierunku blondynki. 

- Wiesz,że nie powinnaś tego robić? - parsknęła i wstała ze swojego miejsca. Krążyła po moim pokoju w tę i z powrotem.

  Co z nią było nie tak?

- Czego 'robić'?  - zrobiłam cudzysłów w powietrzu i przeniosłam wzrok na komputer, wyszukując w google, facebooka. Zalogowałam się na niego i znowu spojrzałam na Holly, która odchodziła od zmysłów.Tak, mniej więcej w tym momencie pożałowałam, że w ogóle ją tu wpuściłam. - Czemu tu przylazłaś? - parsknęłam po chwili ciszy i odstawiłam laptopa na bok. Spojrzałam na nią i zmarszczyłam brwi.
- Chyba cała szkoła dziś o Tobie mówiła.
- Ja się tym nie przejmuję, a dlaczego ty miałabyś to robić? - poprawiłam włosy i przygryzłam wargę.
- Tu nie chodzi o Ciebie. - zrobiła przerwę i stanęła na środku pokoju. Zmierzyła mnie wzrokiem i pokręciła przecząco głową. -  Tutaj chodzi o moją reputację. - wywróciłam oczami, a ona pisnęła ze złości i wyszła z pokoju.
- Drzwi idiotko! - krzyknęłam, ale w odpowiedzi dostałam ciche przekleństwo, więc z uśmiechem wstałam z łóżka i podeszłam do drzwi, by je zamknąć. Chociaż na chwilę poprawił mi się humor.

***

Wcisnęłam dłonie głębiej w kieszeń bluzy i ruszyłam wzdłuż chodnika. Latarnie oraz mdłe światła z wnętrza domów oświetlały ulicę.Poprawiłam włosy i wyciągnęłam telefon,by sprawdzić godzinę. Byłam spóźniona jakieś dwadzieścia minut, ale nie obchodziło mnie to w ogóle.Kiedy dotarłam do klubu ściągnęłam kaptur z głowy i zmierzyłam wzrokiem czerwony napis nad wejściem. 

- Soul - odczytałam cicho i postanowiłam wejść do środka. Od samego wejścia uderzył we mnie ohydny odór alkoholu zmieszanego z potem. 

Coś obrzydliwego. 

Zmierzyłam grupkę ludzi stojących w kącie sali, którzy palili papierosy, a następnie przeniosłam swój wzrok na pustą scenę. 

Nie spóźniłam się. 

Kilkudziesięciu ludzi stało pod nią wiwatując i włączając swoje telefony, żeby kiedy tylko band się pojawi - zacząć ich kamerować. Przewróciłam oczami na samą myśl o tym co za chwile będzie się tutaj działo i wzrokiem odnalazłam bar z lewej strony. Zmarszczyłam brwi na widok znajomej kobiety przy barze, ale nie miałam bladego pojęcia skąd mogę ją znać. Wzruszyłam ramionami i podeszłam do baru, siadając na jednym z tych wysokich krzeseł. Kobieta posłała mi wymuszony uśmiech i ze szklanką w ręku, którą własnie czyściła podeszła do mnie. 

- Co podać? - zapytała, unosząc prawą brew i lustrując mnie spojrzeniem. 

- Coś bezalkoholowego. - odpowiedziałam szybko, a ona skinęła i odeszła, by przyjąć moje zamówienie. Na siłę próbowałam sobie przypomnieć skąd mogę ją znać, ale żadne pomysły, nie przychodziły mi do głowy. Byłam nawet w pewnym momencie przekonana, że to woźna ze szkoły, która dorabia sobie po godzinach, ale kilka sekund później uświadomiłam sobie,że kobieta pracująca w szkole ma co najmniej pięćdziesiąt lat więcej. 

Wzdrygnęłam się na widok pomarszczonej kobiety przed moimi oczami i skierowałam całą swoją uwagę na scenę. 

- Jesteś tutaj pierwszy raz, prawda? - zapytała, a ja odwróciłam się by móc złapać z nią kontakt wzrokowy. 

- Tak. - rzuciłam szybko. -  I to na dodatek nie z własnej woli. - naciągnęłam bardziej rękawy bluzy na ręce i złapałam za szklankę soku pomarańczowego. - O której oni zaczynają? - zapytałam po chwili ciszy wskazując na scenę, pod którą ludzie nadal się gromadzili. 

- Dwadzieścia minut temu. - zaśmiała się się cicho. - Prawdziwe gwiazdeczki. - zarechotała, a ja nie mogłam poradzić kompletnie nic, że już ją polubiłam. - Ten bar jest prawdopodobnie barem jego ojca, który niema o tym żadnego pojęcia.Może robić tutaj cokolwiek. - dokończyła a ja spojrzałam w jej stronę. 

- Co takiego? 

- Słyszałam, że sprzedał go komuś, a jego syn odkupił go za podwójną cenę, jeśli będzie siedział cicho. 

- Niall? - pisnęłam, a ona skinęła głową. 

- Ale nie będzie mi to przeszkadzało tak długo jak będę mogła tutaj pracować. - uśmiechnęła się i podeszła do barku by umyć kolejne szklanki. - Jest naprawdę hojny. - posłała mi szeroki uśmiech i w tym samym momencie w mojej kieszeni zawibrował telefon. 

Nieznany: Nie widzę Cię. 

Wraz z przeczytaniem tego zdania, moje serce zadudniało, a ciarki poszły w dół mojego kręgosłupa. Odwróciłam się w stronę sceny, ale nadal nikogo tam nie było. 

Sky: Może dlatego, że mnie niema? 

Odpisałam szybko i czekałam na następnego smsa, którego się nie doczekałam. W zamian za to na scenie pojawił się niewysoki brunet z naszej szkoły z szerokim uśmiechem na twarzy. 

- Witam wszystkich! - krzyknął a cała sala wspólnie mu odpowiedziała. - Przepraszamy za drobne usterki, ale mieliśmy problem. - powiedział a ja przewróciłam oczami i spojrzałam w kierunku kobiety za ladą. 

- 'Drobne'. - zrobiłam cudzysłów w powietrzu, a Ona posłała mi szeroki uśmiech. Cóż, naprawdę nie była zła. 

- Ale teraz zaczynamy! Panie i... Panie. - zaśmiał się mierząc tłum przy scenie, który głównie składał się z samych półnagich dziewczyn i radośnie krzyknął. - One Direction! - wszędzie zrobiło się ciemno, a po całej sali rozległ się pisk. Zamknęłam oczy i wzięłam głęboki oddech. To zdecydowanie nie było miejsce, w którym chciałam w tym momencie być. 

Usłyszałam głośne brzmienie gitary i na scenie pojawiło się pięciu chłopaków. 

WŁĄCZCIE TO. 

Cała scena w mgnieniu oka została oświetlona, a ja stłumionym spojrzeniem odszukałam Nialla, który rozglądał się po całej sali.Jako jedyny z grupy miał gitarę.Ubraną miał białą koszulkę, czarne rurki z dziurami na kolanach i czarno-białe air maxy. Brunet, którego widziałam dzisiaj przy stoliku grał na perkusji, a Liam - którego znałam głównie z tego powodu, że był kiedyś miły dla Ann i ona mi o tym powiedziała - grał na klawiszach. Odwróciłam się w stronę baru, kiedy prawie zdołał mnie dostrzec. 

Uniosłam szklankę do ust i prawie się w niej utopiłam, kiedy usłyszałam jego głos podczas swojej zwrotki. 

- 'Her boyfriend's a dick,He brings a gun to school.' - Jednym zwinnym ruchem odwróciłam się w stronę sceny i wtedy doszło do mnie, że patrzy centralnie na mnie. Uśmiech na jego twarzy, był tak szeroki, że jego śnieżnobiałe zęby można było dostrzec z odległości kilku metrów.Sądzę, że krew przestała płynąć w moich żyłach przez ułamek sekundy, a jakieś wredne siły wyższe zabrały całe powietrze z moich płuc.Byłam przekonana, że odebrał to jako swoje osobiste zwycięstwo.  Momentalnie odwróciłam wzrok i wstałam ze swojego miejsca. Ostawiłam szklankę i wzrokiem odszukałam zdezorientowaną kobietę. Gdy tylko zobaczyła, ze mam zamiar odejść podeszła do mnie i poprawiła swoje włosy.

- Nie podoba Ci się? - zapytała, a ja pokiwałam przecząco głową i ruszyłam w kierunku wyjścia. - Hej! - krzyknęła, a ja na moment się odwróciłam. - Mam na imię Charlott!  - uśmiechnęła się, a ja odkrzyknęłam swoje imię i gestem dłoni się z nią pożegnałam. Gdy tylko wyszłam poza próg baru otuliło mnie chłodne powietrze, a nogi same poprowadziły mnie w stronę ledwie oświetlonego parku. 

Nie miałam ochoty wracać do domu. 

*** 

Usiadłam na jednej z huśtawek, głęboko wdychając świeże powietrze. Łańcuch, zaskrzypiał a przez moje ciało przeszły ciarki na dźwięk obrzydliwego odgłosu. Założyłam kaptur na głowę i delikatnie odchyliłam ją do tyłu, zamykając delikatnie oczy. Przejechałam językiem spierzchnięte usta i spojrzałam na niebo pełne gwiazd. Odszukałam największą i ponownie zamknęłam oczy. Siedziałam tak przez dobre trzydzieści minut. Nic tylko ja i cisza. Pogoda była wręcz idealna, zważając na klimat jaki tu panował. Wyjęłam telefon z kieszeni i odpisałam na smsa mamy, żeby się nie martwiła.Kochałam ją i nie chciałam jej robić zbytnio problemów, chociaż nie pochwalałam jej decyzji w sprawie rozwodu. Jakby nie było moi rodzice zawsze byli dla mnie przykładem kochającego się małżeństwa. 

Pozory mylą.

 Kiedy usłyszałam dźwięk potwierdzający, że moja wiadomość dotarła do odbiorcy, odepchnęłam się lekko i ponownie uniosłam głowę patrząc w gwiazdy. Nagle jedna z nich przemierzyła sklepienie nieba, spadając w kierunku ziemi. Wzięłam głęboki oddech i zamknęłam oczy, zastanawiając się nad odpowiednim życzeniem. Byłam na tyle dorosłą osobą, aby nadal wierzyć w to, że się spełni. 

- Chciałabym, żeby... 

- Nie powinnaś mówić tego na głos. - usłyszałam za sobą znajomy głos i delikatnie się uśmiechnęłam. - W przeciwnym wypadku - nigdy się nie spełni. 

Od Autorki:Hejka Misie! :D Przepraszam, że tak długo nic nie dodawałam, ale obiecuję,że się poprawię zważając na to, że za tydzień zaczynam ferie! HIPHIP HURAA ♥ Jak myślicie, kim jest ten ktosiek? ^^

Tak więc, lubię mamę Sky - NIE ŻEBY TO BYŁO TAK, ŻE SAMA JĄ WYMYŚLIŁAM xD + chciałabym powiedzieć, że ja nie nienawidzę Perrie- wręcz przeciwnie - uwielbiam ją - ale w tym ff, wydawała pasować idealnie na 'wredną' Holly :) 

Cóż do następnego! x